Espainian genero indarkeriagatik poliziaren jarraipena duten hiru kasutatik bat atzerriko biktimei dagokie, Barne Ministerioak emandako datuen arabera; Eusko Jaurlaritzaren sistemako kasuen %68, berriz, Espainiako biktimei dagozkie. Migratzailea izatea eta egoera administratibo irregularrean egotea dira genero indarkeriaren biktimen zaurgarritasunean eragiten duten errealitateetako bi: bakartze soziala, hizkuntzaren ezagutza falta, erasotzailearekiko menpekotasun handiagoa edo prekaritate ekonomikoa dira arrisku faktoreak emakume atzerritarren tratu txarretan.
Barne Ministerioaren azken urtekari estatistikoak, 2023ari buruzkoak, zehazten du iazko abenduaren 31n Poliziaren Gén jarraipen-sisteman aktibo zeuden kasuen % 32,21 atzerriko biktimei zegozkiela. Kasu aktiboak segurtasun-indar eta -kidegoen edo udaltzaingoen jarraipenpean daudenak dira, salaketa jarri ondoren.
Ehuneko hori feminizidioen estatistikan jasotakoaren antzekoa da: 2003tik bikotekideek edo bikotekide ohiek Espainian hildako emakumeen %32,3 atzerritarrak ziren.
Nazionalitateen arabera
Barne urtekari estatistikoak zehazten duenez, BeiGeneko kasu aktiboen biktimen %5,85 Espainia ez den Europar Batasuneko herrialde batean jaio dira; %18 Latinoamerikan; %5,11 Magreben; %2 EBkoa ez den Europan; %0,54 Saharaz hegoaldeko Afrikan eta gainerako %0,55 beste lurralde batzuetan.
Europar Batasunean jaiotako biktimen artean, %52 Errumaniakoak dira, %8,98 Bulgariakoak, %5,89 Alemaniakoak, %5,29 Frantziakoak, %5,27 Poloniakoak eta %4,57 Portugalgoak.
Genero Indarkeriaren Aurkako Estatu Itunak ezartzen du protokolo espezifikoak eta neurri espezializatuak diseinatu behar direla emakume kolektibo ahulenak artatzeko, eta horien artean aipatzen ditu migratzaileak.
Biktimak babestu
Senatuak, aipatutako Itunaren ebaluazio-prozesuan, azpimarratzen zuen Estatuak biktima guztiak babestu behar dituela, “beharrezko baliabideak” erabiliz, zaurgarrienak ere barne hartzeko, erantzun espezifiko eta indartu baten bidez.
Diputatuen Kongresuak, 2021ean, Estatu Itunaren irizpena berritzeko konpromisoa hartu zuenean, lehentasun gisa ezarri zuen migratzaile izateagatik, gutxiengo etnikoetako kide izateagatik edo administrazio-egoera irregularrean egoteagatik diskriminazio handiei aurre egiten dieten emakumeen babesa indartzea.
Estatu ituna
Feminizidioak aztertzeko Berdintasun Ministerioak zuzendutako krisi-batzordeek behin eta berriz atera dituzten ondorioetako bat izan da, hain zuzen ere, atzerriko biktimak hobeto babesteko beharra, biktima horiek zailtasun handiagoa baitute indarkeriaren espiraletik ateratzeko.
2007an martxan jarri zenetik 2024ko uztailaren 31ra arte, Barne Ministerioak ia zazpi milioiko arriskuaren balorazioa egin du, indarkeria matxistaren biktimek zer arrisku duten jakiteko: zehazki, 6.968.427.
Balorazio horien bidez, erasotzaile batek biktima bat berriro erasotzeko probabilitatea aurreikusi nahi da, baita indarkeria larri bat edo heriotza eragin dezakeen indarkeria bat betikotzeko arriskua ere.
