Nestor Basterretxeak (Bermeo, 1924-Hondarribia, 2014), sortzaile geldiezinak eta diziplina anitzeko artistak, arte ederren hizkuntza ia guztiak landu zituen, eta ondare garrantzitsua utzi zuen, batez ere pinturaren eta eskulturaren alorrean; diziplina horiek intentsitate eta tamaina handiagoarekin garatu eta landu zituen.

Bere ibilbide artistiko osoan, argazkigintza ere landu zuen modu paraleloan eta osagarrian: argazki pertsonala eta familiarra, etnografikoa, publizitatekoa, esperimentala, artistikoa, baita dokumentala eta zinematografikoa ere.

Horietan guztietan ikusten da argazkilaritza zaindua, ondo argiztatua eta planimetria zaindua, barrokoaren herentzia argiko jolasarekin, eta errealismoaren, kubismoaren eta dadaismoaren arteko sintaxia, une, etapa eta hamarkada batzuetan.

Argazki errealistagoa bere Autorretratuetan (1945), eta lagun eta senitartekoen erretratuak, Xalbador poeta-bertsolariarena eta bere eskulturena eta Remigio Mendibururena nabarmenduz; dadaista handiagoa lore- eta ardogintza-arrietan; ia hiperrealista bere beira- eta botila-konposizioetan; eta kubista handiagoa herri-kiroletako eta kostunbra-eszena batzuetan. Bere collageetan, bere obra oro har mugitzen den lehen plano eta hondo neutroak ahaztu egiten zaizkio, eta bere eskulturen argazkia artistak aukeratutako inguruko paisaietan integratzen saiatzen da.

Erakusketa, Peio Agirrek komisalduta, Tabakalerako Kutxa Aretoan dago ikusgai, eta Hondarribiko Indurmendieta baserriaren argazki-funtsa aukeratu nahi du, baita bertatik ikus-entzunezko dokumentu baten proiekzioa eta Super 8 film-metraje berri bat ere.