Espainiako biztanleen %82k 14 urtetik beherakoei sare sozialak debekatu nahi dizkie, ikasgeletan zein ikasgeletatik kanpo; horrek esan nahi du 2024ko datuekin alderatuta 9 puntuko igoera izan dela, eta Espainia sailkapen globalaren lehen postuetan dagoela, Europako beste herrialde batzuekin batera, hala nola Frantziarekin (%85) eta Italiarekin (%83). Espainian, emakumeak dira neurri hori gehien babesten dutenak (%85), gizonekin alderatuta (%78).

Hori ondorioztatzen du Ipsoseko Hezkuntza Monitoreak. Bertan, pultsua hartzen zaio herritarrek Espainiako hezkuntza-sistemaren orainari eta etorkizunari buruz duten pertzepzioari. Inkesta honetarako, Ipsosek 18 urte edo gehiagoko 23.228 heldu elkarrizketatu ditu guztira Indian, Irlandan, Malaysian, Hegoafrikan, Turkian eta Estatu Batuetan; 20-74 urte bitartekoak Thailandian; 21-74 urtekoak Indonesian eta Singapurren; eta 16-74 urtekoak gainerako herrialdeetan.

Erakusketak 1.000 pertsona inguru biltzen ditu herrialde hauetako bakoitzean: Australia, Brasil, Kanada, Frantzia, Alemania, Erresuma Batua, Italia, Japonia, Mexiko, Zeelanda Berria, Espainia eta AEB. Argentina, Belgika, Txile, Kolonbia, Hungaria, Indonesia, Irlanda, Malaysia, Herbehereak, Peru, Polonia, Singapur, Hegoafrika, Hego Korea, Suedia, Suitza, Thailandia eta Turkia.

IKASTETXEETAN SMARTPHONEAK DEBEKATZEA

Beste datu bat ere atera dute azterketatik: hamarretik zazpik uste dute debekatu egin beharko litzatekeela telefono adimendunak erabiltzea eskoletan, iaz baino sei puntu gehiago. Hala ere, gazteek ez dute ikusten gizartearen gainerakoek adierazten duten arriskua, %41 bakarrik dago horren alde, eta Baby Boomaren belaunaldiko %83, X belaunaldiko %77 eta Millennialaren %71 daude horren alde.

Gehienek, ideologia alde batera utzita, babestu egiten dute neurri murriztaile horiek ikasgeletan teknologiari aplikatzea. Konbergentzia hori sentsibilitate politiko desberdinen arteko topagune bakanetako bat da. Esan beharra dago eskuineko boto-emaileak ezkerrekoak baino pixka bat gehiago direla smartphonearen erabilera debekatzearen alde.

Adimen artifizialari dagokionez, ikasgelan erabiltzeak zatitu egiten ditu oraindik argi ez duten espainiarrak teknologiak, AA barne, hezkuntzan duen benetako eragina. Oraingoz, gehiago dira negatiboa izango dela uste dutenak (%33), positiboa dela uste dutenen aldean (%27), baina ia %28k ez du iritzi osaturik horri buruz.

Hezkuntzako AAren kasuan, adostasun falta are handiagoa da. %39k uste dute hori erabiltzea debekatu egin beharko litzatekeela ikasgeletan, %34 ez dago ados debeku horrekin eta %28 ez dago posizionatuta, eta horrek erakusten du biztanleek ez dutela informaziorik eta ezagutzarik adimen artifizialaren erabileraren eta eraginaren inguruan.

Zatiketa maila ideologikoan ere ikusten da, eskuineko hautesleen artean ezkerreko hautesleen artean baino (VOXen %50 eta PPren %48 ; PSOEren %35 eta Sumarren %28 ). Nolanahi ere, Espainiako gizartea ez da joera globaletik gehiegi aldentzen, eskoletan AA debekatzearen inguruko iritzien arteko desberdintasun hori aztertutako gainerako 30 herrialdeekin partekatzen baita, Ipsosen azterketaren arabera.

HEZKUNTZA-SISTEMAREN BALORAZIOA

Oro har, Espainiako hezkuntza-sistemaren kalitateak balorazio txikia jasotzen du: %29k soilik jotzen du ontzat, eta %37k txartzat. Alderdi horretan ere T belaunaldi-arrakala nabarmena dago 35 urtetik beherakoen artean (%39), 50 urtetik gorakoen aldean (%22).

Generoaren araberako aldea ere ikusten da, gizonen artean (%31) emakumeek (%27) baino ikuspegi baikorragoa erakusten baitute. Gainera, hezkuntza sistema nazionala baloratzerakoan, ideologia politikoaren araberako aldeak ere aurkitzen dira, eskuineko boto-emaileak kritikoenak izanik: Voxekoen %22k eta PPkoen %27k bakarrik egiten dute ebaluazio positiboa; Sumarrekoen %32k eta PSOEkoen %39k, aldiz, ebaluazio positiboa egiten dute.

Sistemak aurre egin beharreko erronka handiagoei dagokienez, %35ek ikasketa-plan zaharkitua aipatzen dute, %32k finantziazio publikorik eza eta %23k gainpopulatutako ikasgelak. Horien atzetik daude irakasleen prestakuntza desegokia (%22), joera politikoa edo ideologikoa (%20) eta eskola-uztearen tasa handiak (%19).

Hala ere, lehentasunak aldatu egiten dira norabide politikoaren arabera: ezkerrak finantzaketa publikorik eza, ikasgelen eta azpiegituren saturazioa azpimarratzen du ; eskuinak, berriz, irakasleen prestakuntza desegokia, neutraltasun ideologikoa eta eskola uzteko tasa handia lehenesten ditu. Adostasunak eta arrakalak islatzen dituen diagnostikoa.