Joan den igandean Demokraziaren Nazioarteko Eguna izan zela irakurri dut, 2008tik ospatzen ari dena behin Nazio Batuen Batzar Nagusiak hala aldarrikatuta. Ez nekien, baina aitortzen dut ez naizela oso laguna egutegian gorriz nabarmentzen diren hainbeste D egunekin, kasu askotan beharrezkoa ez den onkeriarekin eta beste batzuetan ezinbestekoak diren errebindikazioekin, data zehatzetan soilik distiratzen baitute urtearen gainerako egunetan desagertuz. D Egun honek, zehazki, nazioarteko komunitatearen, gobernuen, gizarte zibilaren eta gizabanakoen babesa eta parte-hartze aktiboa aldarrikatzen ditu, ideal demokratikoa guztiontzat, nonahi, errealitate izan dadin. Tira, mundua nola dagoen ikusita, ez dirudi asko balio duenik. Edonola ere, aurtengo deialdian, Guterres NBEko Idazkari Nagusiaren hitzaldiak Adimen Artifiziala deituriko sistema politiko era sozial demokratikoetan txertatzeaz eta geroz eta izugarri eragin handiagoaz alerta jo du, bere kontrola eskatuz eta hori ez egiteak dakartzan ondorio larriez ohartaraziz. Dardarka hasteko modukoa bai… Jakin badakit adimen artifiziala –errealitate ireki eta ukaezina bezain ezezaguna, aukeraz betea bezain asaldagarria– gure bizitzan sartu dela geratzeko. Eraldatzeko ere, arlo publikoan zein pribatuan, eta gure egunerokotasuna-, gizarte- eta lanbidearekin lotutako alderdi guztietan. Horrek, aldi berean, ikusmina eta ezinegona sortzen dizkit. Horixe da, hain zuzen ere, hedabide-, argitaletxe- eta operadore juridikoen arreta gero eta handiagoa ikusita sentitu dudana, adimen artifizialeko teknikak justizia-sisteman integratzeaz aipatuz, besteak beste, prozedura judizialak eta jurisdikzio-funtzioa izapidetzen laguntzeko. Azpimarratu beharreko kontu bat: berariaz irekitzen du adimen artifizialaren esku-hartzea ebazpen judizial eta prozesalen ekoizpenean. Zenbaiten ustez, robot-epaileen atarikoa da, neurri berean ilusioa eta kezka piztu dituen posibilitatea.

Nire aldetik, eta oraingoz, sentsazio bakarra: bertigoa. Hitz egiten jarraituko dugu.