“Oporrak hartzen ditudanean, hirietako denda txikiak bisitatzera joatea gustatzen zait”

Noiz ireki zenuten denda?

-Denda hau 1970ean ireki zuten, baina lehenago Alexander taberna dagoen tokian zuten negozioa. Eta lehenago oraindik, familiak Eitzan denda bat eduki zuen. Nire aitona-amonak hasi ziren, gero gurasoek jarraitu zuten eta egun ni ardura-tzen naiz. Ama eta izeba Eitzatik Piedad kalera jaitsi ziren eta etxe hau egin zutenean hona etorri ziren.

Dendan jaio zinela esan daiteke.

-Hala da. Betidanik dendan lagundu dut.

Asko aldatu al da negozioa umea zinenetik?

-Asko aldatu da, baina batez ere azken urteetan. Garai batean lau lagunek lan egiten genuen hemen: izebak (Lierni Izagirre), amak (Ana Izagirre), etxetik kanpoko langile batek eta nik. Izeba hil zenean, ikasketak utzi nituen eta dendaren ardura hartu nuen.

Zertan aldatu da negozioa?

-Denda handiak heldu zirenean, kito. Geroz eta denda handi gehiago daude eta bizirik jarraitzeko kalitatezko produktuak eta zerbi-tzu ona eskaini behar ditugu. Izan ere, prezioekin ezin dugu lehiatu. Denda txikiak zabalik mantendu nahi baditugu, ahalik eta txukunen lan egin behar dugu. Niri produktu naturalak eta inguruko baserrietako produktuak eskaintzea gusta-tzen zait: tipulak, piperrak, letxugak... Urola Garaiko baserritarren lana ezagutzera eman nahi dut eta Bertatik Bertara ekimeneko kidea naiz.

Lanbidea gustuko al duzu?

-Bai, lanbide hau betidanik gustuko izan dut. Jendearekin harremana izatea asko gustatzen zait. Lanbide polita da, baina gogorra. 7.45erako dendan nago, egunero. Ogiak egiten ditut inguruko tabernetara eramateko, ospitaleko erizainei tostadak eta marmelada eramaten dizkiet gosaltzeko, eskoletako jantokietara ere zenbait produktu eramaten ditut... Konpeten-tzia oso gogorra da eta autonomook karga asko ditugu, ez da erraza negozio bat aurrera atera-tzea, baina aurrera egiteko gogoa dut. Lehen harategian haragia saltzen zen, arrandegian arraina... egun gasolindegietan ogia saltzen dute! Ez da ezer errespetatzen.

Denda oso txukun duzu.

-Oporrak hartzen ditudanean, hirietako denda txikiak bisitatzera joatea gustatzen zait. Dendetara sartu eta jabeekin hitz egiten dut: lanean zenbat urte daramatzaten, zer moduz doakien... Egun batean Gasteizera joaten naiz, beste batean Iruñeara, hurrengoan Donostiara... Duela hiru urte, Donostiako denda batean kaxa zaharrak apalategi bezala erabili zituztela ikusi nuen eta jabearekin hitz egin nuen. Antzeko zer edo zer egitea erabaki nuen eta, hala, denda berritzea lortu nuen. Izan ere, une oro aldaketak egin behar dira bezeroak erakartzeko. Gainera, bide batez, kaxa batzuk berrerabiltzea lortu nuen. Fruta-saltzaile batek eman zizkidan kaxak.

Bezeroek zer diote?

-Aspaldiko bezeroak mantentzen ditut eta berriak ere sartzen dira. Guztiei eskerrak eman beharrean nago: bai egunero etortzen direnei eta bai noizean behin sartzen direnei. Batzuk oso kontzientziatuta daude eta denda txikietan erostea gustatzen zaie.

Gipuzkoako Bazkundeak emandako saria gustura jasoko zenuen.

-Urretxu eta Zumarragako Bi-Tartean merkatari elkartekoek izena ematera animatu ninduten eta saria irabaztea oso pozgarria izan da. Izan ere, saritua eskualdeko merkatarion artean aukeratzen dugu. Deia jaso nuenean, negar batean hasi nintzen. Gurasoak ere asko poztu ziren, noski. Sari banaketa Donostian izan zen, Gipuzkoako Bazkundearen egoitzan. Ekitaldia oso polita izan zen. Oso hunkigarria. Egun hartan denda apur bat lehenago itxi nuen!

Aspalditik zure bezeroak diren horiei guztiei zer edo zer esan nahi al diezu?

-Eskerrak eman, besterik ez. Niretzat atetik sartzen diren guztiak bezeroak dira eta guztiak ongi etorriak dira.