1997ko abendua zen. Muntai mediatiko hura gertutik bizi izan genuenok ongi asko gogoratzen dugu. Euskara ikas zezaten hamaika fun-tzionarioz osatutako taldean bahiketa bat antzeztea programatu zuen irakasleak.
Adinez heldua eta ideologi markatu eta sendoa zuen funtzionario batek salatu egin zuen ariketa. AEKko zentroetan jendea bahitzen, sekuestratzen, irakasten zela zabaldu zuen lau haizetara. Sortutako zalaparta mediatikoa Eusko Jaurlaritzako Kultura Departamentua dardarka jartzeko modukoa izan zen.
Alderdi espainiarrek, monarkikoek zein errepublikarrek, erasoa antolatu zuten Parlamentuan, ondorioz, Jaurlaritzako Kultura Sailak euskaltegia zigortu eta erabilitako metodologia gaitzetsi egin zuen. Zalaparta sortu zuten funtzionarioak, aitzitik, sarituak izan ziren. Haietakoren bat (uste dut) Madrileko liburutegi Nazionaleko buru egin zuten. Orain, berriz, alderdi espainiar monarkiko eta errepublikarrek kontrolatzen duten Hezkuntza Sailetik proposatzen da ikasgeletan zuloak irudikatzea eta bahiketa ikasgaia moduan tratatzea, ofizialki eta bedeinkapen guztiekin.
Irakasgaia ezin izan daiteke maltzur eta gaitzesgarriagoa: bahiketaren azalpenak nork ematen dituenaren arabera da txalogarri ala gaitzesgarri. Argudia daiteke aurreneko kasuan irakaslearen nahia bahiketa modu atseginean tratatzea izan zela eta bigarrenean, ordea, irakasleak "ez dela egin behar, baina, nola egiten den" irakasteko egingo duela. Konparaketa guztiak izan daitezke arbuiagarriak, baina, konpara ezina da aurreneko kasuan jende heldu eta iritzi politiko finkatutakoen aurrean, egin bazen, egin zela eta bigarrenean haur, gazte eta nerabeen aurrean egin nahi dela.
