Idoia Lizeagak urtarrilean jarri zuen martxan lantegia, hilabete geroago ixteko. Maskara-proposamena berezia da, baikortasun-mezu baten eramaile gisa egin baitzen.
Lizeagak loreekin egiten du lan Errenterian. Loreekin lepokoak egiten ditu eta loreetan bitxien proposamena oinarritzen da, "lore-saltzaile eta bitxi-saltzaile" gisa definitzen baita.
Eta loreekin, zehazki, estatizeekin (edertasuna galdu gabe lehortu daitezkeenak), maskarak apaindu ditu, eta haiek egiten irakatsi duen tailer bat antolatu du.
“Edozein gauza loreekin apaintzea da nire proposamena. Hori guztia gertatu zenean, pentsatu nuen zerbait polita atera daitekeela frogatzen duen zerbait egitea”, azaldu du.
Mozorroa ez da ogia erosteko janzteko. “Aurrekoaren eta geroaren” erakusketa antolatzeko udalerriko argazkilari batekin izandako lankidetzatik sortu zen. Kalean, jendearen irudiak lortu ziren ohiko maskararekin eta begiak itxita, eta ondoren argazkiak atera zitzaizkien maskararekin, lorez apainduta eta begiak irekita. “Psikologikoki, aldaketa bat dago, festarako trantsizioa. Alaitasun pixka bat eman nahi genuen, ez erakutsi beldurraren sinbolo hutsa den objekturik”, erantsi du.
“Nik osagarriekin lan egiten dut, maskarak erabiltzen ez genituen berriak dira, eta apaingarri bihurtzea pentsatu nuen, naturako elementuak erabiliz”, azpimarratu du.
Lizeagako maskarek karga sinbolikoa dute. Argazkia “indartsua” da, eta, neurri batean, sendagarria. “Ez dut maskararik egin nahi izan kalean erabiltzeko, baina norbaitek eskatzen badizkit enkarguz, egin egingo ditut. Baina ez naiz ari ekoizten”, dio.
Erabiltzen errazagoak diren lore-diadema batez apaindutako pantailetan praktikotasun handiagoa ikusten du. Berak egiten du. “Ideia polita izan daiteke lanean ari den jendeak jartzea, loreekin lan egitea. Hori da nire proposamen kontzeptuala eta erabilgarriena”. Horixe da Idoia Lizeagaren mezua: izutasunetik, tristuratik ere edertasuna sor daiteke. Bera ere bere ikastaroetan saiatzen da.' Koronabirusak ilusioa piztu zion eta gogotsu ekin zion proiektuari.
