“Elkarrizketa elebidunak sustatzen saiatuko gara eta lehenengo hitza da inportanteena”

NOTICIAS DE GIPUZKOAk egitasmo honen baitan ugarituko diren ahobizi eta belarripresten arteko elkarrizketa bat jaso nahi izan du. Kasu honetan Eñaut Beloki eta Lola Boluda dira protagonistak, baina gaurtik aurrera Euskal Herriko bazter guztietan izango dira milaka ahobizi eta belarriprest euskararen erabilera bultzatu nahian. Eta, besteak beste, elkarrizketa elebidunak posible direla frogatuko dute.

Beloki eta Boluda Egian bizi dira, 2016an Euskaraldiaren hazietako bat jarri zuen auzoan eta Egian mantendu dute elkarrizketa.

Zergatik erabaki duzue Euskaraldian parte hartzea?

-Lola Boluda: Ni belarriprest naiz aho motel naizelako. Ikasten ari naiz euskara, Valentziakoa naiz eta bitartean belarriprest naiz. Pozik nago, euskara niretzat oso garrantzitsua da. Como soy valenciana conozco un poco la historia de las lenguas de los distintos sitios y cómo hay que cuidarlas. Niretzat euskara garrantzitsua da.

-Eñaut Beloki: Ni ahobizi izango naiz hamaika egun hauetan. Euskalduna naiz eta nire egunerokoan euskaraz aritzea gustatzen zait. Esperimentu hau, Euskal Herri mailan egingo dena, garrantzitsua da euskaldunok ahalik eta euskara gehien erabiltzeko eta hainbeste ez dakitenekin euskaraz gehiago hitz egiteko aukera izango dugulako. Euskara gure herrian zabaldu egin behar da eta orain arte iritsi ez garen lekuetara iritsi behar gara. Batzuek orain arte ezjakintasunagatik edo lotsagatik ez zuten praktika- tzen eta euskaldunok ez genuen beraiekin euskaraz egiten zer sentituko zuten erreparoengatik edo. Belarripresten txapa ikustea lagungarri izango da.

Zuen egunerokotasunean zeintzuk dira dituzuen hizkuntza ohiturak?

-E.B.: Lehenengo hitza euskaraz egiten saiatzen naiz. Egian egin genuen ariketa honen oso antzekoa 2016 urtean. Hor hasi ginen esperimentu hau egiten eta ordutik hasi nintzen euskaraz egiten ez duten baina uler-tzen dutenekin elkarrizketa elebidunak edukitzen. Aldatu nuen txipa eta batzuekin euskaraz aritzen naiz nahiz eta jakin ez didatela euskaraz eran-tzungo. Oso inportantea da bestea eroso egotea, baina pertsona ba-tzuk hori eskatzen dute, ikasten ari direlako.

-L.B.: Normalean nirekin euskaraz aritzea eskertzen dut. Es verdad que cuando yo estoy hablando en castellano, sabiendo que la persona que tengo delante es euskalduna, veo que tiende a pasarse al castellano. Yo normalmente le digo que hable en euskera, que yo le contestaré en castellano. En el día a día eso pasa continuamente. Para nosotros es una gran ayuda que no se pasen al castellano. A veces nos sentimos mal porque en un grupo de varias personas eres la única que no sabes euskera y la reunión se desarrolla en castellano. Eso no me hace sentir bien. Ahora que he conseguido entender, es importante que lo hablen por mí y porque es su lengua. Además, así practicamos para algún día llegar a ser ahobizi.

Zein da zuen helburua egitasmo honekiko?

-E.B.: Nire helburua ahalik eta euskara gehien erabiltzea da. Auzoan nik uste dut euskara dezente erabiltzen dela, nire ingurua nahiko euskalduna da eta alde horretatik ez dut uste aldaketa nabarmenik egongo denik. Lanean konplikatuagoa da, euskalduna ez den jendea dagoelako, ulertu ere egiten ez dutenak. Hala ere nire testigantza, hasierako hitzak, euskaraz egingo ditut. Elkarrizketa elebidunak sustatzen saiatuko naiz eta hasi gara. Ohiturak aldatu behar dira poliki-poliki.

-L.B.: Nire helburua es por un lado ayudar al euskera un poco por ideología. Además, está también la parte egoísta, porque me viene muy bien que me hablen en euskera para poder aprender y hablarlo lo antes posible.

Uste al duzue Euskaraldia eraginkorra izango dela edo itxurakeria kontua da batzuentzat?

-E.B.: Denetatik izango da. Izango da txapa jartzen duenik moda bat dela uste duelako, baina nik uste dut egin beharreko ariketa bat dela. Sozializatu behar da. Euskararen egoeran arazo handiena da jende askok dakiela euskaraz hitz egiten baina gero hori ez da erabileran islatzen. Erabiltzeko kalean egon behar du eta jendeak ikusiko du zer egiten duen. Batzuek pentsatuko dute betikoek egingo dutela ahalegina eta beste batzuk itxurakeriagatik ari direla, baina hau ez da egun batetik bestera egiten den kontua. Ahobizi eta belarriprestak gero eta gehiagotan elkartzea garrantzi-tsua da, euskara zabaltzea.

-L.B: Yo creo que sea como sea no importa. Habrá de las dos posturas. A algunas personas les servirá para concienciarse y para cambiar costumbres, pero a los que no les sirva para eso también cuentan, porque se contribuye a su visibilización, que es muy importante y que coja presencia en la sociedad siempre tiene incidencia.

Euskaraldia prestatzeko antolatu diren ikastaroetan parte hartu al duzue?

-L.B: Nosotras tomamos parte en el programa Ongi Etorri Eskolara y encuadrado en el Euskaraldia la semana que viene hay un mintzodromo para las personas que vienen de otros países, para que hablen algunas cosas básicas en euskera. Es una actividad muy chula porque sirve para que cojan ilusión con el euskera.Zuen ingurukoek nola hartu dute Euskaraldiaren gonbidapena?

-E.B: Ondo, giro euskaldunean mugitzen naiz eta jarrera oso positiboa izan da, parte-hartzailea. Inplikatutak ikusi ditut. Auzo mailan ere mahaiak jarri ditugu Euskaraldia zer den azaltzeko, badagoelako oraindik gizartearen zati bat zer den ezagu-tzen ez duena. Ahobizi eta belarriprest rolez gain, kanpoko jendea kanpoan gelditzeko beldur zegoelako, hainbat lekuetan figura propio bat ere sortu da, bihotzgoxo. Maitasunez lortzen dira gauzak, kanpoko jendeari adierazten badiozu euskararen garrantzia zein den gerturatuko dira poliki -poliki.

-L.B: Nere familian, mejor dicho, en la familia de mi marido, son todos euskaldunas y mis hijos también. Están encantados de que la ama aprenda euskera, de verme con motivación. En mi entorno, en el barrio, en la ikastola, la gente está ilusionada. Esta actividad es para que la gente que habla el euskera todos los días y los que empiezan a entender sean protagonistas. Además, estaría bien pensar maneras de acercar a la gente que todavía no es belarriprest, porque no está prest para entender, pero a la que hay que motivar e ilusionar para que sienta que el euskera es una oportunidad, no una dificultad, que al final ganas mucho. Y no solo porque aprendes el idioma, sino porque conoces a la gente euskalduna. Cuando llegué al grupo de la ikastola me preocupaba cómo les hacía entender que era maja, para eso tenía que hablar algo euskera para no cortarles porque eran euskaldunas. Siempre pienso en lo que sentí cuando llegué y lo que me gustaría que se hiciera con la gente que llega.

Eta abenduak 4tik aurrera, zer?

-E.B: Euskaraldian parte hartu duen bakoitzak lortzen badu bere inguruan aldaketa txiki bat, bi edo hiru pertsonekin hizkuntza ohitura alda-tzen badu, ahobizi zein belarripestekin, eta hori biderkatzen badugu, nik uste dut helburua beteta egongo litzatekela. Hamabigarren egunetik aurrera gertatuko dena da inportanteena.

-L.B: Yo espero conseguir que cuando vean la txapa me hablen todos en euskera. Cuando me hablan euskara todo el rato me pasa que voy metiendo frases. Lo que espero es que me hablen en euskera y así me arranque más. Lo que quiero es que a poder ser ya en adelante, cada vez que Eñaut me vea sepa que conmigo puede hablar en euskera.