Gobernu-programa bete izatea, hurrengo lehendakaria eta gobernuari legaturik onena uztea eta interes orokorra defendatzea premisatzat hartuta, Urkullu lehendakariak Gasteizko ganbera desegitea eta Eusko Legebiltzarrerako hauteskundeak deitzea erabaki du. Atzo aproposako dekretua sinatu ondoren, norgehiagoka martxan. Politikagintza zorrotza da, bai. Urkullu Lehendakariarentzat lehen minututik –aurrekoaren kudeaketak eragindako gutxiengotan gobernua, aurrekontu luzatuak etabar– azken ziabogara arte –Espainia sutan eta ikusteko dagoena–, horra hor ere pandemia mundial bat eta gerra baten ondorio sozio-ekonomiko suntsitzaileak. Akatsak ere egon dira, jakina, baina politikari guztiak ez dira gai hori aitortzeko. Behin bere kudeaketaren balantzea ezagututa, Urkullu lehendakariak egoerak eskatzen zuen mailan egotea jakin duela esan daiteke objetiboki. Baina badago askoz gehiago: EAJren izenean berak hartutako konpromezuaz eta emandako hitza errespetatzeaz ari naiz; bere sailburu eta kolaboratzaileek egindako lanaren aipamen espresaz, enplegu, ekonomia eta ongizate arloetan lortutako hobekuntzak onura politiko propiotzat erakutsi ahal zituenean; eta, batez ere, bere zintzotasun eta gizatasunaz: ze balio duen kudeaketa on eta nabarmena helarazteak, Zaldibarko zabortegiaren erortzean Joaquín eta Alberto langileen heriotzagatik edo covid-19 delakoaren eta indarkeria matxistaren biktimengatik sentitzen duen egiazko atsekabea konpartitzen ez badu. Eta, betiere, ETAren biktimen memoria ohoratuz Euskadi aske eta baketsua eraikitzeko punta gisa. Harro sentiarazteko hau legatua…
Zegoen eta dagoena ikusita, euskal politikan aldaketarako irrika antzematen dela diote, ikusiko da. Nik argi ikusten dudana da, hautagai berrien pausoa markatzen duten atzerako ispiluak badaude, batzuk hain zikinak daudela ezin duten saihestu haietan begiratzen direnak zipriztindu; beste batzuek, aldiz, lana eta benetakotasuna besterik ez dute islatzen. Apirilaren 21ean zita bat dugu. Sasi guztien gainetik...