Errepikapen-tasa jaitsi egin da ikasturtez ikasturte, eta gutxieneko historikoa lortu da: %1,1 lehen hezkuntzan eta %7,0 Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzan (DBH). Hala ere, plan indibidualizatuak behar dira, eta gela bakoitzeko ikasle-kopurua murriztu, datu hori benetako aurrerapena izan dadin eskola-porrotaren aurkako borrokan, eta ez estatistika hutsa.
Hala azaldu dute EFEk kontsultatutako hainbat profesionalek eta espezialistek, Hezkuntza Ministerioaren azken estatistikako datuen harira (2022-23 ikasturtea), zeinak erakusten baitute azken urteetako beherakadak jarraitzen duela; izan ere, 2021-22 ikasturtean, errepikapen tasa %2,1ekoa izan zen lehen hezkuntzan, eta %7,6koa DBHn.
Azken hezkuntza legea 2020an onartu zen. Hezkuntzari buruzko Lege Organikoa aldatzeko Lege Organikoak (Lomloe) ezartzen du errepikapena salbuespenezko neurria izan behar dela: lehen hezkuntzan behin bakarrik errepika daiteke, eta beti zikloaren amaieran (2., 4. edo 6. maila); DBHn, berriz, ikasleek ezin izango dute errepikatu bi aldiz baino gehiago derrigorrezko etapan zehar.
"Ez da nahikoa errepikapena jaistea, aldi berean ikasleei eta senideei laguntzeko programarik ez badago, hezkuntza-etapak arrakastaz amaitzeko adina ikasi dadin prebenitzeko, laguntzeko eta lortzeko", defendatu du Alvaro Marchesi Hezkuntzako estatu-idazkari ohi eta Psikologia Ebolutiboko katedradunak Madrilgo Unibertsitate Konplutensean.
Katedraduna Lomloeren alde agertu da, baina azpimarratu du berariazko programak behar direla gizarte-egoera ahuleko edo eskola-uzte handiagoko ikasleak dituzten ikastetxeetan zentratzeko, eta, haren arabera, "ikasgela bakoitzeko ikasle gutxiago, orientatzaile gehiago, errefortzuko irakasle gehiago eta baliabide gehiago" beharko lirateke.
Gainera, Marchesiren ustez, beharrezkoa da "irakasleak sustatzea, haien garapen profesionala arautzea eta borondatezko autoebaluazio gainbegiratuko programak abian jartzea", pizgarri ekonomikoak ekarriko dituztenak, batez ere zailtasun handienak dituzten ikasleak dituzten ikastetxeetan.
"25 edo 30 ikasleko klasearekin, ahal duzuna egiten duzu"
"Baliabideak oso txikiak dira eta 25 edo 30 ikasleko klasearekin ahal duzuna egiten duzu. Praktikan, zaila da jarraipen indibidualizatu hori hurrengo ikasturtean kudeatzea (...). Lehenengoa, bigarrena eta hirugarrena, salbuespenezko kasuak kenduta, ikasturte batetik bestera igarotzen dira gutxi gorabehera, eta DBHko laugarren mailan iragazki gehiago egiten dira PFIra (prestakuntza- eta laneratze-programak) doazen ikasleekin", azaldu du David Fernándezek, itunpekoan eta gaur egun publikoan esperientzia duen Bartzelonako bigarren hezkuntzako irakasleak.
Fernandezek adierazi duenez, ikasle guztiei egokitzeko jarduerak aldatzen saiatu arren, oso zaila da irakasle bakar batek zailtasun gehien dutenei edo azkarrago aurrera egin dezaketenei arreta ematea, denbora eta baliabideak mugatuak direlako.
"Nik joan den ikasturtean 18 eskola-ordu ematen nituen eta ikaskide baten laguntza nuen astean ordubete, ikasle batek hezkuntza-premia bereziak zituelako eta beste batzuekin elkar nintekeelako, baina errepikatzaileen kasuan ez dago antzekorik", adierazi du Bigarren Hezkuntzako irakasleak, eta uste du ikasle ratio bera jarraitzen duen bitartean nekez egongo dela kasu bakoitzaren zain.
"Denbora gehiago ematen badiozu, baina ez baduzu aldatzen nola irakasten den, ikasi gabe jarraituko du"
Madrilgo Unibertsitate Autonomoko (UAM) Psikologia Ebolutiboko katedradun eta Logse edo LOE bezalako hezkuntza-legeetan kolaboratzaile den Elena Martínek defendatzen duenez, ikasle batek ikasi ez duenean, bere errua ez ezik, egokitzea lortu ez duen hezkuntza-sistema batena ere bada.
"Modu indibidualizatuan indartzeak ez du desberdintasunik ez egotea eragiten, beti egongo direlako, baina nolabaiteko konpentsazioa da, eskolak funtzio sozialeko mekanismo inklusiboagoa bihurtzen dituena", ziurtatu du Martinek EFE agentziari egindako adierazpenetan. Katedradunak ez errepikatzea defendatzen du, ikasleari bere taldean jarraitzeko eta itxaropen handiagoak izateko aukera ematen diolako.
