Viktoriia Nechyporuk ukrainar gazteak “ezer ez da berdina izango” aitortu du, Txernobylgo neskatila izatetik gerra-harreran hartutako neska donostiarra izatera pasa denean. Udaldietan zaintzen zuen familia berean bizi da, eta horri esker, bere ametsak harilkatu eta bizitza berri bati ekiteko gauza izan da. Euskadirekiko lotura hori giltzarri izan zen Txernobyl Elkarteak prestatutako autobusetako batean Vika Ukrainatik irten ahal izateko, artean adingabea zelarik gurasoengandik banandu zuen errusiarren inbasioa hasi eta bi hilabetera. Ondo gogoan ditu egun haietako “urduritasuna”, sirenen hotsa, etxeko aterpean emandako orduak, argi eta estaldura falta, laburbilduz, hasiera batean Txernobylgo zentraletik 50 kilometrora zegoen Ivankiv herritik irtetea erago-tzi zion Errusiaren setio ankerra. Vikak autoz zeharkatu zuen Poloniako muga lagun batzuekin batera, eta, halako batean, 2022ko apirilaren 19an, bizitza berrira ekarriko zuen autobusean sartu ahal izan zen, bere “beste familia” zain zuen Donostiako Añorga Txiki auzoraino. Donostian eman dituen hamar hilabete hauetan 18 urte bete ditu Vikak, gaztelania hobetzeko eta euskara ikasteko gai izan da, eta, horrez gain, batxilergoko ikasketak baliozkotu ahal izan ditu haur-hezkuntzan goi-mailako gradu bat lehenbailehen hasteko helburuarekin. Bat-batean derrigorrez hazi behar izan duen neska gazte hau “zorionekoa” sentitzen omen da, eta argi dauka hemen geratu nahi duela, Donostian. Hemen “aita eta ama” deitzen dien bere “beste gurasoekin” bizi da, hizkuntza eskola ofizialera joaten da, bere “koadrila” propioa egin du, eta gainera, bere ahizpa zaharrena Irunen bizi da haren semearekin. Inolaz ere, Viktoriia Nechyporukek Ukrainari begira jarraitzen du; bere gurasoen eta aitona-amonen albisteak jaso zain egoten da egunero. Faltan botatzen omen dute, eta “gauzak ondo daudela” esaten diote, nahiz eta azkenaldian misilak “baxuago hegaldatzen diren”, eta egun batzuetan argi “ordu gutxi” izaten duten. “Bost ordu asko jota”, azpimarratu du. Viktoriia Nechyporuk ez omen daki noiz itzuli ahal izango den bere herrialdera familia bisitatzera, baina gerra amaitu eta segituan joateko itxaropena adierazi du, ea “aurten bertan” izaten den.
