Falta zaigu. Aldegin diguk, Pio. Gaur, kalean ez habil. Baina ez duk alde egin Azpeititik, ez gure artetik. Gure memorian eta Azpeitiaren eta herriko antzerkigintzaren historian eta istorio askotan gordeko haugu. Maitasunez, irriz.

Ustekabeko poza antzezlanarekin ekin zion Iñaki Bergarak bere antzerkigintza ibilbideari, eta zaila da Iñaki irrifar eta algarik gabe imajinatzea. Lagun arteko broma, algara eta adarjotzea benetan zituen gustuko eta. Baina serio lanean ere ederki zekien Iñakik.

Inoiz ez dizkiogu eskertu behar beste, seguruenik, Iñakik herriko antzerkigintzan sartutako ordu guztiak. Antxieta antzerki taldean, bere sorreratik, taula gaineko zein prestaketa lanetan egindakoak eta Antxieta desegin ostean Lakrikumen egindakoak lan guztiak enpaztu ezinezkoak dira. Baina gure maitasuna eta egindako lanaren errekonozimendua 2011.urtean Antzerki Topaketen baitan Udalak ematen duen Txalo Sariaren bidez egin nahi izan genion. Orduan ere, umil, berak ez zuela merezi horrelakorik esaten zuen.

Beste handi bat joan zaigu, baina antzerkigintzaren hazia ereinda utzi du, eta datozenak ere kristonak izango dira.

Irrifarra indartsua, bizipoza eta parre eragile indartsua faltako zaigu gaurtik aurrera gure artean. Azpeitian argi bat itzali zaigu. Eta triste gaude, baina aldi berean harro: herritar eredugarria izan haugulako. Herri honekin, gure kulturarekin erakutsitako konpromisoa eta lan ixil izugarria utzi duhalako atzean.

Hagoen lekuan hagoela, ziur elkartuko haizela Imanolekin, Kontxurekin, Juanitorekin, Pilarrekin... eta egin topa. Egin barre eta atera buila, gure estilora. Egin topa elkarrekin, egin topa azpeitiarron alde eta Azpeitiko antzerkigintzaren alde! Ondo segi, Kaxkurrio!

Se estima que un 30% del electorado todavía sigue indeciso sobre a quién votar en las próximas elecciones, y hasta cierto punto es comprensible, dada la cantidad de promesas que nos vienen haciendo en sus mítines, sobre todo los partidos llamados emergentes, y es que la mayoría te ofrecen muchas “golosinas” y si se hacen con el poder, te suben las gasolinas.

A los indecisos yo les diría que elijan al candidato con el cual emprenderían un negocio en sociedad con él, es decir, con el que más confianza les dé. Es la única forma de tranquilizar tu conciencia, y si no acertamos en nuestra elección, invocar aquel pasaje del Tenorio: “Clamé al cielo y no me oyó, más si sus puertas me cierra, de mis pasos en la Tierra, responda el Cielo y no yo”.

A los escépticos que hayan decidido no votar, pedirles que voten, que mucho es lo que nos jugamos. Se dice que las personas tenemos un promedio de 1.460 sueños en tota la vida, y en estos momentos creo que el sueño más deseado seria que de las próximas elecciones salga un gobierno eficaz, capaz de crear esos millones de puestos de trabajo que tanta falta nos hacen.